Vermox to lek przeciwpasożytniczy, którego głównym składnikiem jest mebendazol. Preparat ten może być stosowany w pojedynczych oraz mieszanych zakażeniach przewodu pokarmowego. Lek Vermox dostępny jest wyłącznie na receptę w aptekach stacjonarnych. Jakie są wskazania i przeciwwskazania do zastosowania leku Vermox? Jak prawidłowo go dawkować? Jakie działania niepożądane mogą Wynika to z ustawy z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa” – wyjaśnia resort zdrowia. Wiceminister zdrowia Maciej Nie prowadzimy polityki zmuszania Ukrainy do podjęcia negocjacji z Rosją, zaś Putin chce przeczekać jeszcze co najmniej rok, by rozważyć zakończenie wojny - powiedział w poniedziałek asystent sekretarza stanu ds. europejskich i eurazjatyckich James O'Brien, odpowiadając na pytanie PAP o doniesienia "Bilda" o rzekomym planie Vay Tiền Nhanh. Api Life Var bezpieczny i skuteczny lek na warrozę (część I) (5/2012) Adam Dzierżawski, Wojciech Cybulski Od wielu lat warroza jest chorobą, która może powodować duże straty w pasiekach, a tym samym wymaga od pszczelarzy stałej troski o pasiekę i własny zysk. Od pojawienia się warrozy do jej zwalczania przetestowano w Europie około 180 różnych związków chemicznych, z których tylko kilkanaście było skutecznych, a zarazem o niskiej szkodliwości dla pszczół. Preparaty warrozobójcze ze względu na skład i właściwości chemiczne substancji aktywnych oraz przynależność do różnych grup farmakologicznych charakteryzuje odmienny mechanizm działania, różna skuteczność na pasożyty oraz bezpieczeństwo dla pszczół i środowiska. Jak zwalczano warrozę? Na świecie i w Polsce pierwszą grupą środków leczniczych, które zastosowano do zwalczania warrozy, były rośliny ziołowe: kolendra, macierzanka, anyż i lebiodka pospolita, które umieszczano w ulu. Stosowano również odymianie pszczół tytoniem, bagnem pospolitym, tymiankiem czy próchnem różnych drzew. Dawkowanie tych środków było przypadkowe, a efekty rzadko spełniały oczekiwania. Szersze spojrzenie na problem zwalczania warrozy pozwala dostrzec kilka etapów tego procesu. Pierwszy, wspomniany już etap to okres stosowania do zwalczania warrozy ziół – środków naturalnych znajdowanych w otoczeniu pasieki, z różnym skutkiem zmniejszających straty. Jednak stosowanie ziół i preparatów roślinnych nie pozwalało na uzyskanie zadowalających efektów i nie prowadziło do skutecznego ograniczenia rozwoju choroby. Już na tym etapie zwrócono uwagę na wyraźnie warrozobójcze działanie tymianku. Jednak największe nadzieje pokładano w zastosowaniu substancji chemicznych aktywnych biologicznie do walki z warrozą. Drugi etap walki z warrozą w praktyce pszczelarskiej to stosowanie różnych substancji chemicznych. W tym czasie stosowano fenitiazynę (znany środek przeciwrobaczy), akarotoks, siarkę, waroasin, tedion, polyakaratoks, sulfenon, galecron i olejki eteryczne. Należy zaznaczyć, że były to preparaty chemiczne o zróżnicowanych właściwościach i sposobie działania. Preparaty te, mimo że dawały lepsze efekty, niż wcześniej stosowane zioła, wpływały jednak na rodziny pszczele niekorzystnie, dochodziło do zatruć lub osypu pszczół. Wymienione, przypadkowe substancje nie były wcześniej używane do zwalczania warrozy i nie były wcześniej badane na pszczołach oraz nie miały dobranych dawek leczniczych do stosowania u pszczół. Obecne preparaty do walki z warrozą Na obecnym – trzecim etapie zwalczania warrozy na świecie i w Polsce stosowane są wybrane warrozobójcze substancje chemiczne – akarycydy specjalnie przygotowane i wcześniej wszechstronnie przebadane pod względem efektywności działania na pasożyta i nieszkodliwości dla pszczół. Zarówno w Polsce, jak i w Europie były i są nadal stosowane w różnych postaciach i stężeniach substancje chemiczne takie jak: amitraz (Apiwarol AS), bromfenwinfos (Apifos), chlorfenwinfos (Supona), cymiazol (Apitol), eukaliptol, fluwalinat (Apistan), flumetrin (Bayvaril), kumafos (Perizin) i kwasy organiczne. Można przyjąć, że ponad 25-letni okres funkcjonowania na rynku wymienionych leków, przyczynił się do zwalczania warrozy, a ich właściwe stosowanie, w efekcie pozwoliło na opanowanie choroby w stopniu niezagrażającym rodzinie pszczelej i jej rozwojowi. Natomiast badania toksykologiczne wykazały, że syntetyczne akarycydy dają pozostałości w miodzie i w wosku. Doniesienia i obserwacje oraz badania z ostatnich lat, również z Polski, wykazały, że w niektórych przypadkach wieloletnie stosowanie specyfików antywarrozowych powoduje nowe, groźne zjawisko narastania oporności Varroa destructor na podawane akarycydy. Właściwości wybranych leków stosowanych do zwalczania warrozy. Narastanie niekorzystnych efektów stosowania substancji chemicznych tzw. „ciężkiej chmii", głównie pozostałości w miodzie i wosku oraz pojawienie się oporności Varroa destructor na te preparaty, skłania wielu pszczelarzy do stosowania w swoich pasiekach innych, nowych metod zwalczania warrozy. Pojawiły się na rynku nowe preparaty do zwalczania warrozy, zawierające naturalne, bezpieczne i ekologiczne substancje farmakologicznie czynne jak tymol i kwasy organiczne. Rośnie zainteresowanie alternatywnymi metodami zwalczania warrozy, zwłaszcza preparatami zawierającymi tymol. W ostatnich latach pojawiły się nowe preparaty na bazie tymolu, takie jak: Apiquard, Thymovar, Tymowarol i Api Life Var. Olejki eteryczne – nowa nadzieja Tymianek podobnie jak i inne rośliny wydziela olejki eteryczne, których obecność w przyrodzie nie jest rzadkością. Rośliny te stosowano w prosty sposób, podobnie jak inne rośliny lecznicze. Łatwość uzyskania czystych olejków z roślin, w drodze ekstrakcji i destylacji oraz ich synteza, tłumaczy coraz szersze zastosowanie ich do celów leczniczych, w tym również do zwalczania warrozy. W piśmiennictwie można prześledzić, jak przebiegało stosowanie tymolu w praktyce pszczelarskiej. Należy zauważyć, że proces poszukiwania i stosowania leków do zwalczania warrozy przeszedł podobną drogę rozwoju jak większość leków stosowanych w medycynie i weterynarii. Początkowo większość ziół stosowano „in extenso" lub w postaci okładów, naparów, wyciągów, nalewek. Następnie próbowano ekstrakcji i sublimacji czynnika leczniczego. Kolejnym etapem była synteza i wytwarzanie na skalę przemysłową. Tymianek (roślina lecznicza o charakterystycznym aromacie) ze względu na swoje właściwości lecznicze była stosowana już w Egipcie do celów leczniczych oraz w procesie mumifikacji. O właściwościach leczniczych tymianku decyduje niewielka ilość olejków (od 0,75% do 3,50%) o charakterystycznym zapachu. Głównie są to tymol i jego izomer – karwakrol. Tymol to 2-izopropylo-5-metylofenol (C10H14O).Organiczny związek syntetyczny w postaci krystalicznej jest pochodną fenolu, ma wszystkie jego cechy fizyczne i chemiczne. Praktyczne wykorzystanie tymolu Można przyjąć, że badania nad praktycznym wykorzystaniem tymolu do zwalczania warrozy rozpoczęto w latach 80. ubiegłego wieku. W lecznictwie pasiecznym po raz pierwszy zastosowany został do zwalczania świdraczka pszczelego (Acarapis woodi Rennie) w 1976 roku przez prof. R. Kosteckiego. W 1981 roku Mikitiyuk i Grobov podali, że tymol zawiera aktywną substancję działającą na warrozę i inne pasożyty oraz bakterie i wpływa korzystnie na higienę gniazda. Niekiedy niewielkie ilości kryształków tymolu umieszczano bezpośrednio na powałce ula, podobnie jak wcześniej tymianek, a obecnie Api Life Var. Marchetti i Barbattini w 1984 roku zauważyli, że efektywność tymolu zależy od postaci preparatu. Stosując tymol w postaci kryształków, otrzymali gorsze efekty, niż przy zastosowaniu w formie proszku. Wieloletnie, profesjonalne badania przeprowadzone przez Imdorfa i wsp. w latach 80. i 90. XX wieku potwierdzają wcześniejsze spostrzeżenia. Porównawcze wyniki wieloletnich badań analitycznych i pasiecznych 150 różnych roślin wykazały zdecydowanie wyraźne warrozobójcze działanie olejku tymiankowego. Współcześnie do celów leczniczych coraz mniejsze zastosowanie ma tymol uzyskiwany z surowców roślinnych, a coraz większe związek otrzymany syntetycznie. Tymol syntetyczny ma lepsze właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze i dezynfekujące, niż preparaty ziołowe. Bardzo ważną zaletą tymolu jest to, że nie działa toksycznie w środowisku ula i na pszczoły, nie wymaga okresu karencji i wyznaczonych limitów pozostałości. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono dokładnego opisu mechanizmu działania tymolu na Varroa destructor. Prawdopodobnie działanie polega na drażniącym wpływie aktywnych składników na organizm pasożyta. Opary leku są cięższe od powietrza i penetrują w dół ula. Pszczoły przez naturalną aktywność rozprowadzają substancje farmakologicznie czynne po całym gnieździe oraz unieczynniają normalne funkcjonowanie pasożytów, które odpadają na dennice. Roztoczobójcze działanie tymolu w ulu obejmuje dojrzałe roztocza i jego formy rozwojowe, które bytują na pszczołach. Nie działa na pasożyty pod zasklepem. Pionierskie badania roztoczobójczego działania tymolu prowadzone w latach 80. XX wieku dawały niejednorodne wyniki i mało zadawalające efekty lecznicze. Obserwacje pasieczne i badania laboratoryjne pozwoliły ustalić, że tymol wykazuje optymalne warrozobójcze działanie w temperaturze powyżej 15°C i nieprzekraczającej 30°C. Następnie opracowano i wprowadzono na rynek nowe specjalnie przygotowane preparaty na bazie tymolu. Nowe formy preparatów zawierały specjalnie przygotowane nośniki, które pozwalały na wyważone uwalnianie substancji aktywnych, lepszą skuteczność i dobre wykorzystanie substancji farmakologicznie czynnych w zakresie optymalnych temperatur oraz zmniejszenie niepożądanych efektów. Badania potwierdzają dużą przydatność preparatów tymolowych w zwalczaniu warrozy i wysoką skuteczność przy braku ujemnego wpływu na pszczoły i środowisko. W wielu ośrodkach badawczych nadal prowadzone są badania zmierzające do pełnego wykorzystania warrozobójczego potencjału tymolu i podniesienia skuteczności oraz większej powtarzalności wyników. Preparaty zawierające tymol W piśmiennictwie podano, że w latach 90. ubiegłego wieku pojawiły się pierwsze preparaty z tymolem – Thymix i Thymovar. W 1994 roku prowadzono pierwsze badania z Api Life Var, a w 1998 roku z Thymovarem. W 2003 roku pojawił się na polskim rynku preparat Tymowarol żel. Rok później w Anglii wyprodukowano Apiguard, który w 2008 roku zarejestrowano w USA. Niektórych z tych preparatów nie ma już na rynku. Należy zaznaczyć, że w 2003 roku w Europie był zarejestrowany tylko jeden preparat tymolowy – Api Life Var we Włoszech. Obecnie w większości krajów UE stosowane są preparaty tymolowe – włoski Api Life Var oraz Apiguard. W Polsce tymol jako główny składnik wchodzi w skład trzech preparatów warrozobójczych, które były lub są używane do zwalczania warrozy: Api Life Var – zarejestrowany w 2008 roku, Tymowarol – obecnie wycofany z rynku i Apiguard – dotychczas nie ma rejestracji w Polsce. Tymowarol wytwarzany przez VetAgro stosowany był w Polsce, zawierał 20,0 g tymolu i żel jako vehiculum. Apiguard jest produkcji angielskiej, zawiera 12,5 g tymolu w 50 g żelu, co ułatwia stosowanie i polepsza równomierne uwalnianie substancji czynnej. Producent zaleca dwukrotne stosowanie w odstępach 2 tygodni w okresie jesiennym przy temperaturze powyżej 15°C. Przedłużenie okresu leczenia do 3 tygodni poprawiło jego skuteczność. Api Life Var wytwarzany jest przez włoską firmę Chemicals Laif. W skład preparatu wchodzi: tymol (76%), olejek eukaliptusowy (16,4%), mentol (3,8%), kamfora (3,8%) i nośnik. Do każdego ula należy włożyć po jednej płytce, 3-4 razy w odstępach 7-10 dni. Po otwarciu opakowania zawierającego 2 płytki, należy jedną płytkę podzielić na 3-4 części i ułożyć je na górnych beleczkach ramek gniazdowych. Usunięte beleczki międzyramkowe zapewniają swobodną penetrację par substancji farmakologicznie czynnych do gniazda. Zaleca się stosować preparat w temperaturze powietrza powyżej 18°C po ostatnim miodobraniu. Wtorek, 21 lipca 2020 (14:30) Aktualizacja: Wtorek, 21 lipca 2020 (15:06) Kompozycję ekstraktów z grzyba z Puszczy Białowieskiej - złotoporka niemiłego - chce opatentować Politechnika Białostocka jako podstawę do opracowania naturalnego leku na groźną chorobę zakaźną pszczół - zgnilca złośliwego. To wynik kilkuletnich prac badawczych prof. Sławomira Bakiera, dyrektora Instytutu Nauk Leśnych Politechniki Białostockiej, który jest także o patent (w Polsce, Europie i na świecie) został złożony w maju 2020 r., prace nad rejestracją substancji, na bazie której może powstać lek weterynaryjny, potrwają około trzech lat. Naukowiec już chce kontynuować badania, złożył wniosek o finansowanie z Narodowego Centrum Nauki. Lek, który może powstać na bazie tej kompozycji ze złotoporka niemiłego (wyciągów z owocników grzyba) byłby pierwszym naturalnym lekiem na zgnilca (europejskiego i amerykańskiego), bez skutków ubocznych i jakiejkolwiek szkody zarówno dla pszczół, jak i dla człowieka. Miałby być także lekiem, który będzie można stosować w trakcie normalnego funkcjonowania rodzin pszczelich oraz w ramach profilaktyki tej choroby. Zdaniem naukowców, leki na zgnilca: antybiotyki i polisulfamidy nie są dopuszczone do stosowania, bo przenikają do miodu i innych produktów pszczelich. Zgnilec amerykański - jak wyjaśnił profesor Sławomir Bakier - jest "bardzo kłopotliwą" chorobą dla pszczół i pszczelarzy, "zjadliwą, zaraźliwą". Okazuje się, że wystarczy sześć przetrwalników, żeby zakazić larwę. Chorują przede wszystkim formy niewykształconych pszczół, a więc czerw pszczeli w postaci larw, w postaci poczwarek. Jak sama nazwa wskazuje objawia to się zamieraniem i gniciem larw. Jest to choroba bardzo zaraźliwa" - naukowca badania wykazują, że zagrożenie zgnilcem jest olbrzymie, bakteria zgnilca występuje powszechnie. "Badania pokazały, że prawie połowa polskich pasiek dysponuje w miodzie niebezpieczną ilością zarodników zgnilca złośliwego pszczół - tłumaczył. Zgnilec dodatkowo robi szkody w pasiekach osłabionych przez główną obecnie chorobę pszczół - warrozę. Z danych Głównego Inspektora Weterynarii z 2017 r wynika, że w Polsce ognisk zgnilca u pszczół jest coraz więcej. W 2019 r. odnotowano 260 ognisk tej choroby, w 2017 r. było to 137 ognisk. Złotoporek niemiły, który ma pomóc w leczeniu zgnilca złośliwego, jest grzybem rzadkim, występuje na martwym drewnie, które rozkłada, głównie na osikach. Trwają analizy możliwości hodowli grzyba w warunkach sztucznych. Wstępne wyniki wskazują, że byłoby to możliwe. Właścicielem badań nad substancją ze złotoporka niemiłego jest Instytut Innowacji i Technologii Politechniki Białostockiej, który powstał przed laty, by komercjalizować wyniki badań. Jeszcze nie wiadomo, czy aby doprowadzić do produkcji leku, powstanie spółka zależna od uczelni, czy też wyniki badań będą sprzedane i zajmie się tym komercyjny podmiot - poinformował prof. Sławomir Bakier opatentował już wcześniej podobną kompozycję do substancji ze złotoporka niemiłego, opartą na wyciągu brzozowym, do stosowania w profilaktyce zgnilca, którą stworzył z prof. Valerym Isidorovem z zaznaczają, że "chemizm grzybów" jest dotąd mało poznany, wciąż udaje się odkrywać w ekstraktach z grzybów wiele nieznanych dotąd substancji chemicznych. Zerknij też na artykuły Gumtree kończy działalność w Polsce? To jest Gratka Gratka Blog Gumtree kończy działalność w Polsce? To jest Gratka Betonoza w polskich miastach. Potrzeba kompleksowej zmiany [ZDJĘCIA] Gratka Blog Betonoza w polskich miastach. Potrzeba kompleksowej zmiany [ZDJĘCIA] Rynek nieruchomości w Gdańsku – polecane lokalizacje, ceny, opinie [2022] Gratka Blog Rynek nieruchomości w Gdańsku – polecane lokalizacje, ceny, opinie [2022] Łódź, rynek nieruchomości 2022 – ceny, popularne inwestycje, polecane lokalizacje Gratka Blog Łódź, rynek nieruchomości 2022 – ceny, popularne inwestycje, polecane lokalizacje Łódź – ceny mieszkań 2022 Gratka Blog Łódź – ceny mieszkań 2022 Jak wykorzystać ranking kredytów gotówkowych do wyboru optymalnej oferty? Gratka Blog Jak wykorzystać ranking kredytów gotówkowych do wyboru optymalnej oferty?

leki na warrozę z ukrainy